MIŁOŚĆ JEST SIŁĄ NATURY

"Wichrowe wzgórza" to najnowsza, rewolucyjna adaptacja klasycznej brytyjskiej powieści, wielokrotnie przenoszonej na kinowy ekran. To historia wielkiej namiętności Catherine i Heathcliffa. Opowieść o pożądaniu, okrucieństwie, zazdrości, bólu i zemście. O wszystkim tym, co w miłości najsilniejsze i najbardziej pierwotne. Bez niepotrzebnych słów. Pośród zamglonych wrzosowisk Yorkshire.

Tym razem za kamerą stanęła laureatka Oscara Andrea Arnold. To jedna z najciekawszych współczesnych reżyserek, mająca w dorobku nagradzane filmy "Red Road" i "Fish Tank". Jej "Wichrowe wzgórza", nagrodzone m.in. na festiwalu w Wenecji i Camerimage, to odważne dzieło, skupiające się na emocjach bohaterów i atakujące wszystkie zmysły.

Angielska reżyserka wydobyła z XIX-wiecznego romansu Emily Brontë wszystko, co może poruszyć współczesnych nastolatków. Potem doprawiła to odrobiną pieprzu, bo przecież pokolenie wychowane na serialu "Skins" niejedno już widziało.
Łukasz Muszyński, Filmweb.pl

"Wichrowe wzgórza" Andrei Arnold przywróciły mi wiarę w to, że kino może być inspirujące, żywe, że język filmowy może wciąż ewoluować, być odkrywczy, być doskonałym narzędziem do opowiadania o tym, co dziś czujemy, co wisi w powietrzu, ale co trudno opisać dostępnymi narzędziami. Takiej ekranizacji jeszcze nie widziałam: prawie pozbawionej słów, które sączą się do naszych uszu, jak przez watę, ich sens zresztą w ogóle nie jest ważny. Wszystko mówią obrazy: niewiarygodnie zmysłowe, intensywne i gęste. Pochłaniające.
Małgorzata Sadowska, Canal+

"Wichrowe Wzgórza" Andrei Arnold pokazują jak kino XXI wieku może (i powinno) ożywiać nawet najbardziej zużyte teksty. (.) Najbardziej udany i satysfakcjonujący film w karierze brytyjskiej reżyserki.
Hollywood Reporter

Godna podziwu próba, aby obedrzeć opowieść Emily Brontë z wszelkich ozdobników i dotrzeć do jej nagich, najbardziej pierwotnych elementów.
Variety