Stanisławie 29, zacząłem czytać Twój post, ale po chwili przerwałem. Zauważyłem, że padłeś ofiarą nowej, internetowej mody, czyli stawianie spacji przed znakami przestankowymi. A to oznacza jakiś ogólny brak ogarnięcia, oczytania (choćby minimalnego) i bezrefleksyjną pogoń za aktualną modą. Stanisławie 29! Apeluję: weź do ręki cokolwiek! Instrukcję obsługi odkurzacza, ulotkę o zbiórce używanej odzieży, jakąkolwiek gazetę, książkę (choćby najbardziej podłą) i zauważ fakt: PRZED znakami NIE stawia się spacji. Nie idź ta drogą! Nie pędź ślepo za bieżącą modą, bo tylko się ośmieszasz. Twój post wygląda groteskowo. Obiecujesz, że tak zrobisz? Nie dąsaj się, sprawdź sobie sam fakty.

Kocham, kocham, kocham. Najlepszy film tego dziesieciolecia

Właśnie wróciłem z kina . Stało się to czego najbardziej się obawiałem , stracone kilka godzin . Odczuwam spore rozczarowanie . Odebrałem film jako propagandowy środowiska LGBT , świadczy o tym choćby zmyślnie ułożony scenariusz z końcową mową ojca do syna ,a w domyśle autora do widza .
Tym bardziej uwiarygodniona że pada z ust uznanego profesora . Z tymi krajobrazami w opisie też nieco przesadzone , owszem może kilka minut pięknych kadrów to chyba jedyny plus oprócz piosenki , ale stanowczo za mało na ponad dwie godziny .

ten film to jedno wielkie g..wno

Piękny film o miłości oraz o tym że lepiej jest pokochać kogoś i cierpieć niż nigdy nie dowiedzieć się czym jest miłość. Będę do tego filmu wracać.

film poruszajacy... - szkoda, bo tytul filmu po polsku jest nieodpowiedni...
POLECAM

Rewelacja:)...a poziomie Madelaine swiadczy choćby nieznajomosc gramatyki i ortografii

Ten film rozwalił totalnie w drobny mak mój system emocjonalny. Nie wiem ile czasu musi upłynąć, żebym się pozbierała (jeśli to w ogóle nastąpi). „Co autor (-rzy) miał na myśli” tworząc CMBYN? Czy zdawał sobie sprawę, że będzie on budził tak skrajne emocje (od zachwytów do obrzydzenia)? Czy przewidział, że namacalnie wpłynie na postrzeganie świata przez wielu ludzi? To tylko niektóre z pytań, które pojawiły się w mojej głowie po obejrzeniu tego filmu, który mnie bardzo "roznamiętnił". Z natury jestem realistką (nawet sztywniarą, jak niektórzy twierdzą) twardo stąpającą po ziemi i mało podatną na sugestię. Nie potrafię sobie jednak wytłumaczyć, dlaczego „Tamte dni, …” tak przewartościowały moje spojrzenie na życie. Obraz ten ma w sobie coś magicznego i hipnotyzującego, co wywróciło mój uporządkowany świat do góry nogami. Twórcy uderzyli w mój czuły punkt (o którym chyba nie wiedziałam). Do tej pory, poza rodziną, najważniejsza była dla mnie praca, którą lubię i w którą bardzo się angażowałam, chociaż niejednokrotnie mówiłam sobie, że nie warto, bo właściwie niewiele osób docenia to, co robię. Liczyli się inni, nie ja. Pod wpływem filmu stwierdziłam, że właściwie czas przewidziany dla mnie w każdej chwili może się skończyć i może najwyższa pora trochę pomyśleć o sobie. Moje zachowanie zmieniło się. Zwolniłam tempo i przestałam obsesyjnie dążyć do perfekcji. Stałam się łagodniejsza, weselsza i mniej nerwowa. Niektórzy zaczęli nawet coś podejrzewać, ale za nic w świecie nie przyznam się, że miał na to wpływ film (pewnie by pomyśleli, że zwariowałam). A co do przyjemności, to część urlopu postanowiłam spędzić w tym roku we Włoszech, do których bardzo lubię wracać. Myślę, że tym razem to może być wyjątkowo miła wyprawa. :)

Gratulacje dla Jamesa Ivory oraz twórców filmu. Rola Timothée Chalameta była absolutnie genialna! Szkoda że nie została doceniona przez Akademię. Piosenka Sufjana Stevensa również rewelacyjna!

Miłość ma różne oblicza. Absolutnie cudowny film! Porusza serce i zmysły. Dawno takiego nie widziałam.:)

Przecudowny.

Po co i Kto tworzy takie gowno??w kinach studyjnych czesto trafiam na temu podobne talatajstwo w ktorym rezyser fciska ze jest artysta i nawet nie moge sie zorientowac o tym wczesniej z opisu filmu ! :(

Piękny film.

Zastanawia mnie radosna twórczość przy wymyślaniu polskich tytułów dla obcojęzycznych filmów. Szczególnie, gdy tytuł oryginalny "Call Me by Your Name" tak wiele mówi o tym, co film przedstawia.
A ten film, choć opowiada o historii z lat osiemdziesiątych, opisuje coś, co nie przestanie być ważne i aktualne, dopóki pragniemy kochać, być kochani i szczęśliwi! Ale także akceptowani, choćby ta miłość nie mieściła się w powszechnie przyjętych kategoriach... Bardzo poruszyła mnie historia tej miłości, znakomicie zagrana przez parę głównych bohaterów, szczególnie młodszego z nich, Elio. Oglądając film wspomniałam własne młodzieńcze wzruszenia i niepokoje, i to było piękne! I piękne są też zdjęcia! Oraz umiar twórców filmu w przedstawieniu scen erotycznych. Ale wyszłam z seansu z pytaniem, dlaczego? Dlaczego nie pozwalamy tym innym, żeby byli szczęśliwi? I to pytanie warto sobie zadawać na co dzień...

Absolutna rewelacja!
Subtelny, zmysłowy, inteligentny, humanistyczny, powolny, włoski klimat i odważny.

Najlepszy film ostatnich miesięcy.